Դարեր, դարեր մաքառելով,Պարուրվելով հույս-հավատով`
Կյանքի փափագով,մահվան ահով լի,
Հարատևելու իր անսանձ կամքով
Մի ժողովուրդ է ապրում լուսնի տակ`
Ե'վ զարմանալի,
Ե'վ սովորական:
Ինքը`մի բուռ, բայց սիրտը` իր հինավուրց հողի չափ,Վանա ծովից մինչև Սևան բաբախում է ափեափ...
Բայց զարմանալի`իր ճակատագրով:
Ժողովուրդ, որը մահվան մեջ ապրել,
Սակայն, ով զարմանք, մահ չի ունեցել:
Մենք հաստատ գիտենք`ոչ մի խոչընդոտ
Էլ ոչ մի դեպքում մեզ չի կասեցնի,
Ազատ ենք, անկախ,
Հավերժի ճամփորդ Հայաստանն ենք մենք,
Որ եկել ենք դարերից ու գնում ենք հաղթական
Դեպի դարերը նորից,
Դեպի վառվող ապագան...
No comments:
Post a Comment